çok olan her şeyi sildi süpürdü.Gün geçti,
yağmur yağdı, gözyaşları sele kurban..güneş çıktı ıslak kirpikler
kurudu...gece oldu ay ışığı (!) hüzün bastı...yine sabah olacak
-ve oldu!

-beni seviyor musun
-hayır..............................dedi adam
sustu kadın!

-aşk, ne erkektir ne dişi…dedi kadın
-aşk soluyabildiğin kadardır
-nefes aldım, bitti.! !
sustu adam!

Denemekten, çabalamaktan yorulup cesaretin kırıldığında, bil ki...
Allah ne kadar uğraştığını görüyor,

Kalbin tas kesilecek kadar ağladığında, bil ki...
Allah döktüğün gözyaşlarını sayıyor,

Hayatın durduğunu, zamanın aleyhine işlediğini düşündüğünde bil ki...
Allah seni izliyor,

Hayallerin yıkılmış, umudun kalmamış ve kendi kendine neden böyle diye soruyorsan bil ki…
Allah cevabını biliyor,

Hiç neden yokken içinde tuhaf bir huzur hissettiğinde, bil ki...
Allah sana fısıldıyor,

Bütün işlerin yolunda gidiyor ve teşekkür etmek için her an bir neden daha oluyorsa, bil ki…
Allah seni kolluyor,

Bütün kalbinle dilediğin şey sonunda gerçek olduysa, bil ki...
Allah sana gülümsüyor,

Nerede olursan ol, ne düşünürsen düşün, ne yaparsan yap, bil ki...
Allah biliyor…

Kaçacaksın biliyorum..
Hep kaçacaksın..
Karanlıktan korkmuş bi çocuk gibi yüreğinden korkacaksın..
Ne yapacaksın,
Nasıl yaşayacaksın..
Kimlerle avunacaksın.
Hangi soğuk sokaklarda,
Deli yağmurlar altında ağlayacaksın..
Kolay mı?
Yalnız gecelerini nasıl sabaha bağlıyacaksın..
Kimbilir..
Belkide sesin çıktığı kadar,
Duyurabildiğin kadarıyla bağıracaksın..
Elinden geleni yapacaksın
Biliyorum..
Daha ne çok acıları bana yollayacaksın..
Farkındamısın bilmem ama
İnan bana
Bu aşkın en nazlı tarafısın....!

YÜZLEŞME

Varlığında yaşattığın yokluğu,
Tuttuğunu sandığım ellerimle yüreğimi boğdum..
Soğudum..
Kendimi de aşka soğuttum..
Bıktım anlıyormusun..
Gülen yüzümün arkasına gözyaşları saklamaktan yoruldum..
Acıtma nolur, acıtma artık
Çok değil inan istediğim bi yürek dolusu mutluluk..
Ağır gelir yüreğime bu yorgunluk..
Eğer başka heveslerdeysen, aceleciysen..
Yasak yollara yöneldiysen söyle..
Söyle de bileyim..
Yüreğimden sancıyı, gözlerimden acıyı, seviyor sandığım yalancıyı sileyim..
Tüketme artık..
Tüketme yalvarırım..
Ya bas bağrına yerim neresi bileyim..
Yada azat et yüreğimi yalnızlığıma geri göneyim.......!!!

[Bi'TaNeM] ....İyiki Varsın....

Karanlıktı akşamlarım..
Sönmüştü tüm yıldızlarım..
Yalnızdım..
Bu koca alemde savunmasızdım..
Kurdun kuzuyu avladığı yalan aşklarda
Hiç susmadım, gecelerce ağladım...

Yoktun...
Seni hiç tanımamıştım.
Belki şansım olmasa yine olmazdın..
Kan damlayan yüreğimin yaralarını sarmazdın.
Bana dünyanda bi yer açmazdın
Uğruma tüm varlığını satmazdın
Kimbilir belkide hiç umursamazdın
Yapmazdın...
Ama yaptın..
Beni yüreğine, gözlerine , hislerine aldın..
Uçurumun kenarındaki yüreğimden saf bi yürek yarattın..
Söyledim ya SEN yaptın..
Başardın..!

Bir hayat borçluyuz sana..
Ben ve yüreğim.
Şunu sakın unutma..
Hep yanında yürüyeceğim.....!

hani desenki kal

Anladım...

Mutlu olmakta yakısmıyor bize...
Terkedip Gitmekte...

Bir durakta yapayanlız kalmısım...
Gitmekte yada dönmekteyim...

Hani Desen ki kaL...

KaLaBiLiRiM...
Hani Desenki git...

Dönmeye Bilirim...

Simdi Bırak Bunlarıda hayallerini söyle,

Abartısız,saygısız, anlamsız olsun...
Hadi anlat herseyi haykır,
Ama dinleyenin olsun...

Biraz Zor Ama Bitanem...

Belki Beni buLursun...

Sensiz Yasayamaz Bu Can...
Vururum kendimi yanLızLıga,

Yaş degiL GözLerimden Akan,
öLürüm yokLuguna...

Bitanesinden İncitanesine...

Sana Mecburum

Ben sana mecburum bilemezsin 
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum 
Büyüdükçe büyüyor gözlerin 
Ben sana mecburum bilemezsin 
İçimi seninle ısıtıyorum. 

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor 
Bu şehir o eski İstanbul mudur 
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor 
Sokak lambaları birden yanıyor 
Kaldırımlarda yağmur kokusu 
Ben sana mecburum sen yoksun. 

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur 
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur 
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan 
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu 
Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından 
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman 
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu 

Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor 
Eski zamanlardan bir cuma çalıyor 
Durup köşe başında deliksiz dinlesem 
Sana kullanılmamış bir gök getirsem 
Haftalar ellerimde ufalanıyor 
Ne yapsam  ne tutsam nereye gitsem 
Ben sana mecburum sen yoksun. 

Belki haziran  da mavi benekli çocuksun 
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor 
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden 
Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun 
Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor 
Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin 
Kötü rüzgar saçlarını götürüyor 

Ne vakit bir yaşamak düşünsem 
Bu kurtlar sofrasında belki zor 
Ayıpsız   fakat ellerimizi kirletmeden 
Ne vakit bir yaşamak düşünsem 
Sus deyip adınla başlıyorum 
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin 
Hayır başka türlü olmayacak 
Ben sana mecburum bilemezsin. 



















SUSTUM
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum! 
kendimle konuşuyorum şimdi yalnız... 
yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime 
kimse duymuyor... 
sustum 
sustu dudağımdaki şarkı, gözlerimdeki şiir 
yaraları yalayan rüzgar 
sokaklarında kahrolduğum şehir 
gözlerim konuşuyor yalnız!
sustum! 
bin ah sürüp dudaklarıma 
ne kadar susulacaksa o kadar sustum! 
sustu benimle deniz, 
sustu deli dalgalar, sustu martılar... 
umutlarımı sarıp rüzgarlara 
uzaklara savuruyorum her gece 
yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne 
kimse görmüyor...
saçı ağarmış hayaller 
nemli kirpiklerle 
bulutlandığında gözlerim 
gökte şimşek olup çakıyorum 
kimse görmüyor...
Sustum! 
tuz basıp yaralarıma! 
sustum 
içinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi 
yaslanıp yalnızlığın duvarına 
gül döküp kalabalıklara 
kimsesiz geziyorum gönül ülkemi her gece 
kimse bilmiyor...
sustum! 
sustu benimle gök, sustu dağ, sustu toprak 
acılar konuşuyor şimdi yalnız 
yaralı gönlümün sızıları konuşuyor 
tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir 
atıyorum uçurumlardan 
kimse görmüyor
sustum! 
saçlarını kokluyorum rüzgarların 
dudaklarından öpüyorum hayatı 
içimde incecik bir sevgi ürperiyor 
sarı hüzünler dökülüyor gönül bahçeme 
gelmiyor beklediğim bahar 
yaralar merhem tutmuyor 
gözyaşı olup dökülüyorum kaldırımlara 
mendil silmiyor 
yağmur dinmiyor 
sevdiğim bilmiyor
sustum 
sustu benimle sarı sabır, sustu hasret, sustu zaman 
sustum 
yalnız gözlerimle dokunuyorum hayata 
kimse duymuyor
sustum! 
İçimdeki dalgalar kabardıkça volkanlar gibi 
sustum 
sustu dudaklarım, sustu gözyaşlarım 
sustu gözlerimdeki şiir 
gönlümdeki nehir 
bulutlar haykırdı isyanımı 
şimşekler haykırdı 
sadece ben duydum 
sadece ben
ey beşiğini sallayıp boğduğum hayat 
kucağımda büyütüp öldürdüğüm sevgi 
yaralar merhem tutmuyor 
geceler avutmuyor 
ben sustum 
acılarım konuşuyor yalnız
ben sustum! 
susmuyor yüreğimi kavuran kasırga 
pencereme vuran yağmur damlaları 
susmuyor her gece dışarda inleyen rüzgar 
gelmiyor bahar 
kuşlar sevinmiyor 
yıldızlar küs 
ay üzgün 
güneş doğmuyor 
acılar dinmiyor 
içimde binlerce şiir kanıyor her gece 
kimse bilmiyor
sustum! 
sustu benimle sarı sabır, sustu hasret, 
sustu hayat 
sustu zaman 
acılar konuşuyor yalnız 
acılarım konuşuyor 
kimse duymuyor... 
duymuyor... 
duymu... 
duy...
 
  
  
 




Ayrılığın rüzgarı esme üzerime... Yeter... Uçurma saçlarımı 
Tüm yaşanmışlıkları 
Unutturur mu zaman..
Mutluluğumu geri verebilir mi?
Seninle dolu gecelerimi..
Aradığın zamanlarda .. 
Yüzümde beliren gülümsemeyi 
Söyle geri getirebilir mi?
Yaşanmaz kılar mı ayrılığı..
Yine hisseder miyim 
Güven veren sıcaklığını..
Unutturabilir mi 
Camdan kırıkları... 
Unutmadım ben hala 
Son bakışını..
Gözlerimi senden kacırışımı... 
Çaresizce gidişimi...
ßen giderken senin yitişini.. 
Unutmadim...
ßeyaz bir güldüm 
Senin ellerinde.. 
Canını acıttım.. 
Acıdım..
Öylece bir köşede kalakaldım... 
Sensiz bende kanadim.. 
Hani Rüzgar değse kirpiğime 
Kan damlardı baktığın yere.. 
Kirpiğime ayrılık değdi.. 
Gelsene...
Hani gelmediğim gün ölürdün...
 
Birgün Seni Sevdiğimi Anlarsın


Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın
Onun unutamadığın hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine
Sevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın aslında herşeyin boş olduğunu
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin
Gün gelir de sesini bir kerecik duymak için
Vurursun başını soğuk taş duvarlara
Büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın
Duyarsın ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın
Sevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin
Niçin yaratıldığını
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini
Uzun uzun seyredersin de aynalarda güzelliğini
Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın
Dolar gözlerin için burkulur
Sevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın sevilen dudakların
Sevilen gözlerin erişilmezliğini
O hiç beklenmeyen saat geldi mi
Düşer saçların önüne ama bembeyaz
Uzanır gökyüzüne ellerin
Ama çaresiz, ama yorgun, ama bitkin
Bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın
Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı
Sevmek neymiş birgün anlarsın

Birgün anlarsın hayal kurmayı
Beklemeyi
Ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lanet edersin yaşadığına
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın
Zaman bir çiçek gibi büyür kabrimde kendiliğinden
Bir gün seni sevdiğimi anlarsın
Ümit Yaşar Oğuzcan